เล่มที่ 1 บทที่ 6.7 Leviticus (เลวีนิติ)

REVEALING THE BIBLE's TRUTH

6.7 Leviticus

เลวีนิติ

The Book of Leviticus opens with GOD giving MOSES instructions for a multitude of sacrifices to be given to HIM for various types of sins. MOSES was also TOLD by THE LORD how these sacrifices were to be prepared for SIN OFFERINGS and how the OFFERING itself was to be OFFERED to GOD. The details on the SACRIFICE were meant to be instructions to the Levite Priests, as before JESUS CHRIST came to the earth the people did not have any access to GOD whatsoever, except by way of the Priests. So the protocol was that if a person had been identified as having sin upon their soul, they would then bring forth a particular sacrifice to the Levite Priest to be SACRIFICED on their behalf.

พระธรรมเลวีนิติเริ่มต้นตอนที่พระเจ้าสั่งโมเสสเกี่ยวกับการถวายเครื่องบูชาแด่พระองค์ซึ่งมีรายละเอียดหลายอย่างตามความบาปที่แตกต่างกัน พระเจ้ายังได้ตรัสแก่โมเสสว่าเขาควรจะต้องเตรียมเครื่องบูชาอย่างไรเพื่อไถ่บาปและเครื่องบูชานั้นจะต้องถูกนำมาถวายแด่พระเจ้าอย่างไร รายละเอียดเกี่ยวกับการถวายเครื่องบูชาไถ่บาปนั้นถูกกำหนดไว้ให้แก่ปุโรหิตเผ่าเลวี เนื่องจากก่อนที่พระเยซูคริสต์จะเสด็จมายังโลกนั้นประชาชนไม่สามารถเข้าเฝ้าพระเจ้าได้ยกเว้นผ่านทางปุโรหิตเท่านั้น ดังนั้นขั้นตอนจึงเป็นเช่นนี้คือหากมีใครถูกระบุว่าทำบาปเขาจะนำเครื่องถวายบูชามายังปุโรหิตให้ถวายบูชาแด่พระเจ้าแทนพวกเขา

That person would then repent of their sins to the Priest and then the Priest prior to GIVING the sacrifice would take on the burden of the sin of that person upon himself. When the sacrifice was offered properly to GOD, HE in turn would forgive that person's sin by receiving the sacrifice. There were different types of sacrifices for different types of SINS. Not only could an individual person commit a SIN against GOD, but GOD would also hold groups of people accountable for their SIN as a commingled entity! SIN OFFERINGS had to be made as well for Families, Clans, Complete Tribes, and even for ISRAEL as a whole.

บุคคลนั้นจะสารภาพความบาปของเขาต่อปุโรหิตและก่อนหน้าที่ปุโรหิตจะถวายเครื่องบูชาเขาจะรับเอาบาปนั้นไว้กับตัวเขาเอง เมื่อมีการถวายเครื่องบูชาอย่างถูกต้องแด่พระเจ้า พระองค์จะยกโทษบาปผิดของผู้นั้นด้วยการรับของถวายบูชาไว้ มีเครื่องถวายบูชาหลากหลายชนิดตามชนิดของความบาป ไม่เพียงแต่ว่าจะเป็นความบาปที่เกิดจากคนคนเดียวแต่รวมถึงความบาปที่เกิดจากกลุ่มคนที่ร่วมทำบาปด้วยกันด้วย เครื่องถวายไถ่บาปนั้นมีสำหรับครอบครัว, ตระกูล, คนทั้งเผ่า และแม้แต่อิสราเอลทั้งชนชาติด้วย

This process of SACRIFICE was somewhat COMPLICATED and required a very detailed procedure that had to be precisely followed. GOD on many occasions refused the SACRIFICED offerings for them being improperly offered. GOD would consume with FIRE any of the Priests who were guilty of an IMPROPER OFFERING, when the OFFERING that was made was grossly out of order. Acting as a PRIEST was a SERIOUS responsibility and GOD expected those of the Priesthood to properly follow the procedures that were given to them by MOSES.

ขั้นตอนการถวายบูชานั้นเป็นอะไรที่ซับซ้อนและมีรายละเอียดขั้นตอนที่ยุ่งยากที่ต้องกระทำตามอย่างเคร่งครัด หลายครั้งที่พระเจ้าปฏิเสธการถวายบูชาเนื่องจากการถวายที่ไม่เหมาะสม พระเจ้าจะส่งไฟลงมาเผาปุโรหิตผู้ที่ทำบาปเนื่องจากการเตรียมเครื่องถวายบูชาที่ไม่ถูกต้องเหมาะสม การเป็นปุโรหิตจึงเป็นบทบาทที่มีความรับผิดชอบสูงและพระเจ้าคาดหวังปุโรหิตเหล่านั้นที่จะกระทำตามขั้นตอนอย่างเคร่งครัดตามที่โมเสสได้มอบให้ไว้

Note 17(A): The Book of Leviticus dedicates itself to the REMISSION and REPENTANCE of SIN by SACRIFICE, therefor WE would like to discuss HOW TODAY one must REPENT of their SINS to GOD. The only difference NOW as compared to the days of MOSES for one's REMISSION and REPENTANCE of SIN, is that in the NEW COVENANT, JESUS CHRIST has become the PERFECT SACRIFICE TO GOD FOR ALL SIN. 

หมายเหตุ:17-A พระธรรมเลวีนิติได้ถูกเขียนขึ้นเพื่อการไถ่บาปและการกลับใจจากความบาปโดยการถวายบูชา ดังนั้นผมอยากจะพูดถึงยุคปัจจุบันว่าเราจะต้องกลับใจจากความบาปกับพระเจ้าและสารภาพบาปของเราดังที่ในพันธสัญญาใหม่ที่พระเยซูคริสต์ได้กลายเป็นเครื่องบูชาไถ่บาปที่สมบูรณ์แล้วสำหรับความบาปทุกอย่าง

This is why JESUS had to die in a VERY SPECIFIC manner on THE CROSS. Just as it was for the LAMB that was used during the PASSOVER in Egypt, so was it with JESUS CHRIST, not one of JESUS' BONES could be broken. The common practice by the Romans was to eventually break the legs of the person who had been crucified so that they could no longer support their own weight thus causing them to suffocate. When the Jews had complained to Pilate that he should not leave the THREE that were crucified hanging on the cross during their PASSOVER,

นี่เองเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมพระเยซูจึงต้องตายในลักษณะที่เจาะจงบนไม้กางเขน คือเพื่อจะให้เหมือนกับตอนที่ลูกแกะถูกนำมาฆ่าระหว่างเทศกาลปัสกาในอียิปต์ดังที่เกิดขึ้นกับพระเยซูคริสต์คือกระดูกข้อต่อใดๆของพระองค์ไม่ถูกหัก ซึ่งโดยทั่วไปแล้วชาวโรมันมักจะหักขาของผู้ที่จะถูกตรึงกางเขนเพื่อที่ขาของผู้นั้นจะไม่สามารถแบกรับน้ำหนักตัวได้อีกและทำให้ผู้นั้นจะตายเนื่องจากหายใจไม่ออก เมื่อชาวยิวได้ร้องเรียนปิลาตว่าเขาไม่ควรจะปล่อยชายทั้งสามคนที่ถูกตรึงไว้บนไม้กางเขนระหว่างช่วงเทศกาลปัสกา

Note 17(B): Pilate then sent out his soldiers to break their legs. However, when the soldiers found that JESUS was already dead, after they had broken the legs of the other two men, they then PIERCED HIS SIDE with a spear. This caused both BLOOD and WATER to gush from the BODY of JESUS. The SPILLING of the BLOOD of JESUS CHRIST represents the SAVING GRACE that had come by way of the SACRIFICE. This was the same as the striking of the LAMBS BLOOD on the lintels and the side posts of the Children of ISRAEL’S houses; that of which had provided their protection prior to the coming of the TENTH PLAGUE in Egypt. The WATER that came out of JESUS CHRIST represents THE WORD of GOD that HE had left behind for the WORLD by way of HIS GOSPELS (THE LIVING WATERS). 

หมายเหตุ:17-B ปิลาตจึงส่งทหารออกไปเพื่อที่จะให้หักขาของพวกเขา อย่างไรก็ดีเมื่อทหารพบว่าพระเยซูคริสต์ได้สิ้นพระชนม์แล้วหลังจากที่พวกเขาได้หักขาของชายอีกสองคนเสร็จแล้ว พวกเขาได้ใช้หอกแทงที่สีข้างของพระองค์ เลือดที่พุ่งออกมาของพระเยซูคริสต์หมายถึงพระคุณความรอดที่มาผ่านทางการสิ้นพระชนม์ของพระเยซู สิ่งนี้ก็ภาพเดียวกันกับการเอาเลือดของแกะทาไว้บนขอบประตูบ้านของลูกหลานอิสราเอลซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของการได้รับการปกป้องก่อนหน้าที่จะเกิดภัยพิบัติครั้งที่ 10 ในอียิปต์ น้ำที่ออกมาจากร่างกายของพระเยซูคริสต์นั้นเป็นภาพเล็งถึงพระคำพระเจ้าที่พระองค์ได้ทิ้งไว้ให้กับโลกนี้ผ่านทางพระกิตติคุณ (น้ำแห่งชีวิต)

The greatest pain that was suffered by JESUS while on the cross was not the crucifixion itself, but rather the receipt of the world's SIN upon HIM. When JESUS CHRIST RECEIVED the SIN of the world this caused GOD TO LOOK AWAY FROM HIM, as a result of JESUS bearing that SIN! GOD WILL NOT LOOK UPON SIN! This was the first time that JESUS had ever EXPERIENCED LIFE WITHOUT GOD and the PAIN was UNBEARABLE, thus causing HIS DEATH! This is why the Centurions were surprised to find that JESUS was already dead after a few short hours, because it was unusual for one to die so soon!

ความเจ็บปวดครั้งสำคัญที่สุดของพระเยซูขณะที่อยู่บนไม้กางเขนไม่ใช่การถูกตรึงแต่เป็นการแบกรับเอาความบาปทั้งสิ้นของโลกนี้ไว้ที่พระองค์ เมื่อพระเยซูคริสต์แบกรับความผิดบาปทั้งหมดไว้แล้ว พระเจ้าก็เบือนพระพักตร์หนีออกจากพระองค์ เนื่องจากผลที่พระเยซูได้แบกรับความบาปเหล่านั้นไว้ เพราะว่าพระเจ้าจะไม่ทอดพระเนตรมองความบาป นี่เป็นครั้งแรกที่พระเยซูได้มีประสบการณ์ถึงชีวิตที่ปราศจากพระเจ้าและความเจ็บปวดนั้นก็ยากเกินจะทนได้ สิ่งนี้จึงเป็นเหตุทำให้พระองค์สิ้นชีวิต น่ีเองที่ทำให้นายร้อยรู้สึกแปลกใจที่พระองค์สิ้นพระชนม์เร็วมากทั้งที่เวลาผ่านไปไม่กี่ชั่วโมง เพราะว่าเป็นเรื่องผิดปรกติที่คนเราจะตายเร็วขนาดนั้น

If a person dies with any SIN upon his SOUL then that person CANNOT be accepted into HEAVEN without prior JUDGMENT for the SIN that they bear. This was not so with JESUS CHRIST. JESUS was received into HEAVEN IMMEDIATELY because HE was RECEIVED into HEAVEN by DIVINE RIGHT, rather than by DELIVERANCE through the remission of SIN! This is why only HE could BEAR the SIN of the WORLD and this is how GOD allows MAN to defeat death by WAY OF JESUS CHRIST. Therefor, if you BELIEVE in JESUS CHRIST you need never TASTE OF DEATH, as HE DIED FOR YOU and HE is your RESURRECTION UNTO LIFE.

หากใครก็ตามที่ตายฝ่ายวิญญาณ คนนั้นจะไม่มีโอกาสได้รับเข้าสู่สวรรค์โดยปราศจากการพิพากษาความบาปนั้น สิ่งนี้ใช้ไม่ได้กับพระเยซูคริสต์ พระเยซูถูกรับขึ้นสู่สวรรค์ทันทีเนื่องจากพระองค์มีสิทธิ์อันชอบธรรมของพระองค์ไม่ใช่เนื่องจากการได้รับการอภัยความผิดบาป นี่เองจึงเป็นสาเหตุที่ว่าทำไมจึงต้องเป็นพระองค์เท่านั้นที่จะสามารถแบกรับเอาความผิดบาปทั้งหมดในโลกนี้ไปได้ และนี่เองเป็นสิ่งที่พระเจ้าได้อนุญาตให้มนุษย์เอาชนะความตายได้ผ่านทางพระเยซูคริสต์ ดังนั้นหากคุณเชื่อในพระเยซูคริสต์คุณจะไม่ต้องลิ้มรสชาติของความตายเนื่องจากพระองค์ได้ตายแทนคุณไปแล้วและพระองค์คือผู้ที่นำคุณกลับคืนสู่ชีวิต

SIN?

ความบาปคืออะไร?

What is SIN? SIN can be defined as an ACT against GOD by the VIOLATION of HIS LAWS. This can be either intentionally done, or unintentionally done, however, in either case the SIN is the SAME! Let us take a look at the definition of an unintentional SIN. This is defined as a SIN that is committed against GOD through IGNORANCE and the person who has committed that SIN is unaware of it. In the EYES of GOD this is looked at in a TIME of JUDGMENT to be the same as a deliberate SIN.

ความบาปคืออะไร? ความบาปสามารถแปลได้ว่าคือการกระทำที่ต่อต้านพระเจ้าโดยการละเมิดพระบัญญัติของพระองค์ ซึ่งอาจะเกิดขึ้นทั้งจากความตั้งใจหรือจากความไม่ตั้งใจแต่อย่างไรก็ดียังไงก็คือบาป มาดูที่ความหมายของบาปที่เกิดจากการไม่ตั้งใจกัน สิ่งนี้หมายถึงความบาปต่อพระเจ้าที่เกิดขึ้นจากความไม่รู้ ใครก็ตามที่ทำบาปชนิดนี้คือคนที่ไม่ระมัดระวัง ในสายพระเนตรพระเจ้าบาปนี้จะถูกพิจารณาว่าเป็นเช่นเดียวกันกับบาปที่เกิดจากความตั้งใจ

As an example, place yourself in this IMAGINARY scenario: You are brought before THE WHITE THRONE of GOD to justify your breaking of GOD'S FOURTH COMMANDMENT, thus not HONORING THE LORD'S SABBATH. As you stand accused of this SIN, you then proceed to tell HIM; that you recognize by your church's doctrine that Sunday (the 1st DAY) is your SABBATH rather than SATURDAY (the 1st DAY), as it is written in THE HOLY BIBLE. Then you are asked by THE HOLY SPIRIT (AS HE WILL BE YOUR JUDGE), as to why you did not follow the LAW as it is WRITTEN?

ยกตัวอย่างเช่น ลองจินตนาการว่าคุณถูกนำตัวมาอยู่ต่อหน้าพระบัลลังก์สีขาวของพระเจ้าเพื่อพิจารณาความบาปที่ละเมิดพระบัญญัติข้อที่ 4 ของพระเจ้า ซึ่งก็คือไม่ให้เกียรติวันสะบาโต ขณะที่คุณยืนฟังข้อกล่าวหาของคุณ คุณขัดจังหวะด้วยการบอกพระองค์ว่าคุณจำได้ว่าคำสอนของคริสตจักรที่ว่าวันอาทิตย์เป็นวันสะบาโตไม่ใช่วันเสาร์ ดังที่เขียนไว้ในพระคัมภีร์ แล้วคุณก็ถูกถามโดยพระวิญญาณบริสุทธิ์ (เพราะพระองค์คือผู้พิพากษา) ว่าแล้วทำไมคุณถึงไม่ทาตามกฏที่เขียนไว้นั้น

WHAT WILL YOUR ANSWER BE THEN? Will you say to THE HOLY SPIRIT, "I am sorry, please forgive me for I was taught INCORRECTLY"? THE HOLY SPIRIT WILL THEN SAY TO YOU, "I DO NOT FORGIVE SIN, I ONLY JUDGE SIN". "YOU WILL BE HELD ACCOUNTABLE FOR THAT SIN"!

คุณจะตอบพระองค์อย่างไร คุณจะตอบพระวิญญาณบริสุทธิ์ว่า “ผมขอโทษ โปรดยกโทษบาปให้ผมด้วยเนื่องจากคริสตจักรสอนผมมาไม่ถูกต้อง” อย่างนั้นหรือ พระวิญญาณบริสุทธิ์จะตอบคุณว่า “เราไม่ยกโทษความผิดบาปให้เจ้า เราแค่ชำระบาป” “เจ้าจะต้องถูกนับไว้สำหรับบาปนั้น”

As you can see from this scenario, a SIN through IGNORANCE is not any different than a SIN committed deliberately. JESUS said that HE had not come to CHANGE THE LAW, but to rather FULFIL IT. Just as the TEN COMMANDMENTS were WRITTEN the SAME on both the FIRST and SECOND set of STONE TABLETS, THEY STILL STAND IN THE NEW COVENANT AND WILL STAND FOREVER WITHOUT CHANGE!

จากสถานการณ์ตอนนี้ ความบาปจากความไม่รู้นั้นก็ไม่แตกต่างจากความบาปที่เกิดจากความตั้งใจ พระเยซูตรัสว่าพระองค์ไม่ได้เสด็จมาเพื่อเปลี่ยนกฎข้อบังคับแต่เพื่อทำให้สำเร็จผลต่างหาก ตามที่พระบัญญัติ 10 ประการที่ถูกจารึกไว้ทั้งแผ่นศิลาแผ่นแรกและชุดที่สอง พระบัญญัติเหล่านี้ยังคงเดิมในพระพันธสัญญาใหม่และจะเป็นเช่นนี้ตลอดไปไม่มีวันเปลี่ยนแปลง

Where in THE HOLY BIBLE did the SABBATH DAY CHANGE from SATURDAY to Sunday? And why does the Church not HONOR GOD'S FOURTH COMMANDMENT? WHY ARE SOME CHURCHES STILL practicing pre-resurrection doctrine, and proclaiming THAT ONE MUST CONFESS HIS SINS before a Priest? And, who gave the Church the AUTHORITY to change THE WORD of GOD?

ตรงไหนในพระคัมภีร์หรือที่บอกว่าวันสะบาโตให้เปลี่ยนจากวันเสาร์เป็นวันอาทิตย์? แล้วทำไมคริสตจักรทั้งหลายจึงไม่ยำเกรงพระบัญญัติข้อที่ 4 ของพระเจ้า? ทำไมบางคริสตจักรถึงยังคงยึดถือหลักคำสอนตามที่เกิดขึ้นก่อนการฟื้นคืนพระชนม์ของพระเยซูคริสต์และประกาศว่าเราจะต้องสารภาพบาปต่อหน้าปุโรหิต? และใครเป็นผู้มอบสิทธิอำนาจให้กับคริสตจักรในการเปลี่ยนแปลงพระคำของพระเจ้า

JESUS SAID, FOR GOD SO LOVED THE WORLD, HE GAVE HIS ONLY BEGOTTEN SON, THAT WHOSOEVER BELIEVETH IN HIM, SHALL NOT PERISH, BUT HAVE EVERLASTING LIFE. JESUS taught HIS Disciples to PRAY directly to GOD, in THE NAME of JESUS, for the REMISSION of SIN, and to do so IN PRIVATE. HOW THEN CAN ONE PROCLAIM TO BELIEVE IN JESUS CHRIST AND NOT FOLLOW HIS DOCTRINE BY REMITTING THEIR SIN TO A PRIEST?

พระเยซูตรัสว่า เพราะว่าพระเจ้าทรงรักโลกยิ่งนัก จนได้ทรงประทานพระบุตรองค์เดียวของพระองค์ที่บังเกิดมา เพื่อผู้ใดที่เชื่อในพระบุตรนั้นจะไม่พินาศ แต่มีชีวิตนิรันดร์ พระเยซูสอนสาวกของพระองค์ให้อธิษฐานตรงต่อพระเจ้า,ในนามพระเยซู, เพื่อการอภัยบาปและให้ทำเป็นการส่วนตัว แล้วคนที่ประกาศตัวว่าเชื่อในพระเยซูคริสต์จึงไม่ปฎิบัติตามคำสอนของพระองค์แล้วกลับไปสารภาพบาปกับนักบวชแทน?

There are many, many things that are taught by the Churches that are in DIRECT CONFLICT with THE WORD of GOD. JESUS WARNED HIS Disciples to BEWARE of the leaven of the Pharisees. This can be UNDERSTOOD to MEAN, "BEWARE of the DOCTRINE of the CHURCH". Even though ONE may be SINNING through IGNORANCE as a result of what the Churches have taught them, they themselves will still be held accountable for that SIN! This is why it is so very important that YOU READ THE WORD of GOD for YOURSELF, and not take the words of men for the explanation of it!

มีหลายอย่างที่คริสตจักรสอนมาแล้วขัดแย้งอย่างชัดเจนกับพระวจนะพระเจ้า พระเยซูได้เตือนสาวกของพระองค์ให้ระมัดระวังเชื้อฟาริสี คำสอนนี้สามารถตีความได้ว่า “จงระวังคำสอนของคริสตจักร” แม้ว่าเราอาจจะทำบาปโดยการไม่รู้เนื่องมาจากหลักคำสอนของคริสตจักรแต่สุดท้ายเราก็ยังคงต้องกล่าวรายงานความบาปนั้นด้วยเช่นกัน นี่เป็นเหตุผลที่สำคัญว่าคุณต้องอ่านพระวจนะพระเจ้าเพื่อตัวคุณเอง และไม่รับคำที่มาจากการตีความของมนุษย์

Before we leave this subject on SINNING through IGNORANCE, I would like to mention some of the STANDARD PRACTICES of the Churches that are in DIRECT conflict with the TEACHINGS of JESUS CHRIST. One in particular is the addressing of a Priest as Father. THE WORD of GOD FORBIDS THIS! Let us SEE what JESUS CHRIST SAYS about the referring to another man (other than your biological father) as your father:

ก่อนที่จะจบหัวข้อเกี่ยวกับความบาปที่เกิดจากความไม่รู้ ผมขอพูดเกี่ยวกับมาตรฐานทั่วไปของคริสตจักรที่มีความขัดแย้งอย่างชัดเจนต่อคำสอนของพระเยซูคริสต์ สิ่งหนึ่งที่พบบ่อยคือคำเทศนาของนักบวชที่ถือเสมอว่าเป็นถ้อยคำของพระบิดา พระวจนะพระเจ้าห้ามสิ่งนี้ มาดูกันว่าพระเยซูคริสต์ตรัสไว้ว่าอย่างไรเกี่ยวกับการถือมนุษย์อื่น (นอกเหนือจากพ่อผู้ให้กำเหนิดของคุณ) ว่าเป็นพ่อของคุณ

Matthew 23:8 BUT BE NOT YE CALLED RABBI: FOR ONE IS YOUR MASTER, EVEN CHRIST; AND ALL YE ARE BRETHREN. 

มัทธิว 23:8 ท่านทั้งหลายอย่าให้ใครเรียกท่านว่า “รับบี” ด้วยท่านมีพระอาจารย์แต่ผู้เดียวคือพระคริสต์และท่านทั้งหลายเป็นพี่น้องกันทั้งหมด 

Matthew 23:9 AND CALL NO MAN YOUR FATHER UPON THE EARTH: FOR ONE IS YOUR FATHER, WHICH IS IN HEAVEN. 

มัทธิว 23:9 และอย่าเรียกผู้ใดในโลกว่าเป็นบิดา เพราะท่านมีพระบิดาแต่ผู้เดียว คือผู้ที่ทรงสถิตในสวรรค์

In the first Scripture JESUS is telling HIS Disciples that they are to refer to one another as being BROTHERS. JESUS is also saying that the calling of a person "Rabbi, is the same as making reference to that person as being your Master and High Priest. JESUS CHRIST IS "YOUR MASTER" and "YOUR HIGH PRIEST"! I would also like to clarify that the WORD "MASTER" means TEACHER IN THE SCRIPTURES and NOT "BOND KEEPER". JESUS does not lead you around by your nose, HE TEACHES YOU! 

ข้อพระธรรมตอนแรก พระเยซูกำลังตรัสบอกสาวกของพระองค์ว่าพวกเขาเป็นพี่น้องกัน พระเยซูยังได้ตรัสว่าการเรียกใครต่อใครว่า “รับบี” ก็เหมือนกับการยกคนคนนั้นว่าเป็นเหมือนอาจารย์และปุโรหิตระดับสูง พระเยซูคือ “อาจารย์ของคุณ” และ “ปุโรหิตหลวง” ของคุณเท่านั้น ผมอยากจะขอชี้แจงถึงคำว่า “MASTER” นั้นหมายถึงอาจารย์ในพระวจนะและไม่ใช่ “ผู้คุม” พระเยซูไม่ใช้วิธีนำคุณด้วยการจูงจมูก แต่พระองค์จะสอนคุณ

The second Scripture refers to those Priests who insist on being addressed as "Father". This was not something that was done in practice at the TIME JESUS GAVE THIS WARNING to HIS Disciples, but it was started by the teachings of the Apostle Paul. JESUS KNEW that this practice would be inclusive in the DOCTRINE of the Churches to come, by way of Paul, and HE THEREFOR PRE-WARNS AGAINST IT!

พระธรรมข้อที่ 2 พูดถึงปุโรหิตเหล่านั้นที่ยืนกรานที่จะถูกเรียกว่า “บิดา” สิ่งนี้ไม่ได้เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่พระเยซูเตือนสาวกของพระองค์ แต่เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่อัครฑูตเปาโลประกาศสั่งสอน พระเยซูทรงทราบว่าพฤติกรรมเหล่านี้จะเกิดขึ้นและกลายเป็นหลักคำสอนของคริสตจักรยุคหลังผ่านทางเปาโล ดังนั้นพระองค์จึงได้เตือนไว้ล่วงหน้า

I cannot over EMPHASIZE THAT YOU MUST READ THE HOLY BIBLE for yourselves ! Don't depend on others to tell you what the Scriptures mean, as THEY can only give you an opinion and not necessarily the TRUTH. ASK GOD for the SPIRIT of UNDERSTANDING and LET HIM TEACH YOU THE MEANINGS of the Scriptures. GOD WILL HOLD YOU PERSONALLY RESPONSIBLE for YOUR SIN. HOWEVER, GOD WILL PERSONALLY GUIDE YOU THROUGH HIS WORD AND AWAY FROM SIN, IF YOU SUBMIT YOURSELF TO HIM THROUGH THE WORD OF GOD!

ผมไม่สามารถบังคับคุณว่าต้องอ่านพระคัมภีร์เพื่อตัวคุณเอง อย่าปล่อยให้คนอื่นต้องคอยบอกว่าพระวจนะหมายความว่าอย่างไร พวกเขาเหล่านั้นทำได้เพียงแค่ให้คำแนะนำซึ่งไม่ใช่ความจริงอย่างแน่นอน จงขอพระเจ้าประทานพระวิญญาณแห่งความเข้าใจและยอมให้พระองค์สอนคุณว่าพระวจนะนั้นมีความหมายว่าอย่างไร พระเจ้าให้คุณรับผิดชอบต่อความบาปของคุณด้วยตัวเอง อย่างไรก็ตามพระองค์ก็จะนำทิศทางคุณอย่างเจาะจงผ่านพระคำของพระองค์และทางนั้นคือทางที่ห่างไกลจากความบาป หากคุณยอมจำนนต่อพระเจ้าผ่านพระคำของพระองค์

The Anointing and Consecration for Ministry

การเจิมและแต่งตั้งโดยพระเจ้าเพื่อการทำการประกาศข่าวประเสริฐ

Before Aaron and his sons (the Priests) were allowed to go behind the VEIL to THE HOLY PLACE WHERE GOD SAT, MOSES had to wash them and clothe them in the special Priest Garments. MOSES also had to CONSECRATE them with Blood from off the ALTAR, and ANOINT them with oil as well. A special marking of their right ears, their right thumbs, and their right big toes with the Blood from the ALTAR was necessary so that the ANGELS would not identify them as a THREAT to THE THRONE. The MARKING that the Priests had received was necessary because it identified the Priests as being CONSECRATED UNTO GOD (SET ASIDE FOR GOD'S PURPOSE).

ก่อนที่อาโรนและบุตรชายของเขา (ปุโรหิต) จะได้รับอนุญาตให้เข้าไปด้านหลังม่านสู่พระวิสุทธิสถานที่ซึ่งพระเจ้าประทับอยู่นั้น โมเสสได้ชำระล้างพวกเขาและสวมเสื้อให้พวกเขาซึ่งเป็นชุดพิเศษสำหรับปุโรหิตเท่านั้น โมเสสยังจำเป็นต้องถวายพวกเขาด้วยเลือดต่อหน้าพระบัลลังก์และเจิมพวกเขาด้วยน้ำมันด้วยเช่นกัน สัญลักษณ์พิเศษที่หูข้างขวา, นิ้วโป้งขวา และนิ้วโป้งเท้าขวาที่ทำขึ้นจากเลือดจากหน้าพระบัลลังก์นั้นจำเป็นเพื่อที่ฑูตสวรรค์จะได้ไม่เอาชีวิตพวกเขาขณะที่อยู่ต่อหน้าบัลลังก์ เครื่องหมายที่ปุโรหิตเหล่านี้ได้รับนั้นจำเป็นเพราะว่ามีความหมายถึงการอุทิศชีวิตเพื่อพระเจ้า (ถูกตั้งไว้เพื่อรับใช้พระเจ้าโดยเฉพาะ)

This is similar to what JESUS had done at the LAST SUPPER. HE went around the TABLE and WASHED the feet of HIS Disciples as did MOSES wash Aaron and his sons prior to them approaching GOD. JESUS also gave them BREAD to eat, which REPRESENTED HIS BODY, and WINE to drink that REPRESENTED HIS BLOOD, in COMMUNION for the NEW COVENANT. The DRINKING of the WINE was the same as the marking of the EARS, THUMBS, and TOES, with the Blood.

สิ่งนี้คล้ายกับที่พระเยซูได้ทำในระหว่างอาหารมื้อสุดท้าย พระองค์เดินไปรอบๆโต๊ะเพื่อล้างเท้าสาวกทุกคนเช่นเดียวกับที่โมเสสทำให้กับอาโรนและบุตรชายก่อนหน้าที่พวกเขาจะเข้าเฝ้าพระเจ้า พระเยซูยังได้มองขนมปังให้กินซึ่งเป็นตัวแทนถึงร่างกายของพระองค์และไวน์ซึ่งเป็นตัวแทนของพระโลหิตของพระองค์เพื่อเป็นการเข้าร่วมสู่พันธสัญญาใหม่ การดื่มไวน์ก็เหมือนกันกับการทำสัญลักษณ์ที่หู นิ้วโป้ง และนิ้วเท้าด้วยเลือดนั่นเอง

The EATING of the BREAD, was the same as the Eating of the sacrifice that was given to the Priests, thus completing their CONSECRATION. All that was left to COMPLETE the preparation for the Disciples for their MINISTRIES was the SACRIFICE ITSELF, and THE ANOINTING of the Disciples with THE HOLY SPIRIT. THE SACRIFICE TOOK PLACE AT THE CRUCIFIXION AND THE ANOINTING TOOK PLACE AT PENTECOST AFTER THE RESURRECTION.

การกินขนมปังก็เหมือนกับการกินอาหารที่นำมาถวายบูชาที่มอบให้แด่ปุโรหิต ซึ่งเป็นการถวายตัวที่ครบถ้วนสมบูรณ์ สิ่งเดียวที่เหลือเพ่ือให้การเตรียมสาวกสำหรับรับใช้ของพวกเขาสมบูรณ์ก็คือการถวายตัวของพวกเขาเอง และการเจิมของพระวิญญาณบริสุทธิ์ต่อสาวกแต่ละคน การถวายบูชาเกิดขึ้นผ่านการตรึงกางเขนและการเจิมเกินขึ้นในวันเพนเทคอสหลังจากการฟื้นคืนพระชนม์

As you can see, the CEREMONY performed by MOSES on Aaron and the Priests, was the same as the CEREMONY PERFORMED BY JESUS CHRIST at the "LAST SUPPER"! MOSES' CEREMONY was done in the flesh, and JESUS' CEREMONY WAS DONE IN THE SPIRIT. Therefor, JESUS DEMONSTRATED by HIS CEREMONY that the BAPTISM by THE HOLY SPIRIT of GOD, WOULD PROVIDE BOTH THE CONSECRATION and THE ANOINTING THAT IS NECESSARY FOR ONE TO GO BEHIND

จะเห็นว่า พิธีการได้เริ่มต้นโดยโมเสสกระทำต่ออาโรนและปุโรหิตคนอื่นๆ เป็นพิธีการเดียวกันกับที่พระเยซูคริสต์ได้ทำในอาหารมื้อสุดท้าย พิธีการของโมเสสทำในภาพเนื้อหนัง และพิธีการของพระเยซูทำในภาพฝ่ายวิญญาณ ดังนั้น พระเยซูกำลังทำให้เป็นแบบอย่างผ่านพิธีของพระองค์ว่าการบัพติสมาในพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้าจะนำมาซึ่งการถวายตัวและการเจิมซึ่งจำเป็นสำหรับผู้ซึ่งจะมาอีกภายหลัง

THE VEIL (BE IN THE PRESENCE OF GOD)

ม่านในพระวิหาร (อยู่ในการทรงสถิตของพระเจ้า)

The renting (tear ing) of the VEIL as it is WRITTEN in THE GOSPELS, REPRESENTS the breaking of the OLD COVENANT and the allowance of anyone who has been BAPTIZED IN THE HOLY SPIRIT, A DIRECT ACCESS TO GOD.

การฉีกขาดของม่านดังที่เขียนไว้ในพระกิตติคุณหมายถึงการสิ้นสุดของพันธสัญญาเดิมและอนุญาตให้ใครก็ตามที่ได้รับบัพติสมาในพระวิญญาณบริสุทธิ์สามารถเข้าถึงพระเจ้าได้โดยตรง

So ONE may gather from this that the taking of COMMUNION should be done in the REMEMBRANCE of JESUS CHRIST and HIS BRINGING FORTH of THE NEW COVENANT, and, THIS IS CERTAINLY TRUE! However, when you see in the Churches the people putting oil on one another and claiming by their doing so that they are anointing one another, BELIEVE IT NOT! THIS PRACTICE IS NONSENSE! This anointing with oil serves no PURPOSE whatsoever in the NEW COVENANT. The anointing oil that was used by MOSES was replaced with THE ANOINTING of THE HOLY SPIRIT in the NEW COVENANT that was GIVEN by JESUS CHRIST. 

ดังนั้นเราอาจสรุปได้ว่าการรับพิธีมหาสนิทนั้นจะต้องทำด้วยการระลึกถึงพระเยซูคริสต์และการนำมาซึ่งพันธสัญญาใหม่ และสิ่งนี้เป็นจริงอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตามเมื่อคุณเห็นในคริสตจักรเมื่อมีคนนำน้ำมันมาเจิมคนอื่นๆแล้วประกาศว่าเป็นการเจิมกันและกันนั้น เชื่อไม๊ว่า การกระทำเหล่านี้นั้นไร้สาระมากๆ การเจิมด้วยน้ำมันเช่นนี้นั้นไม่มีประโยชน์ใดๆเลยตามพันธสัญญาใหม่ การเจิมที่โมเสสได้ทำนั้นถูกแทนที่ด้วยการเจิมของพระวิญญาณบริสุทธิ์ในพันธสัญญาใหม่ซึ่งกระทำโดยพระเยซูคริสต์เรียบร้อยแล้ว

Furthermore, anyone who participates in this oil anointing is INSULTING THE HOLY SPIRIT by his or her IGNORANCE! There isn't any carnal event that took place in the OLD TESTAMENT that can FULFIL THE SPIRITUAL CONVERSION that must take place to FULFIL the NEW COVENANT! What was done in the FLESH for the OLD, must now be done in THE SPIRIT FOR THE NEW.

นอกจากนี้ ใครก็ตามที่เข้าร่วมการเจิมเหล่านี้นั้นถือว่าเป็นการดูหมิ่นพระวิญญาณบริสุทธิ์โดยไม่รู้ตัวไปด้วย ไม่มีเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในพันธสัญญาเดิมที่เชื่อมโยงไปสู่การเติมเต็มฝ่ายวิญญาณที่เกิดขึ้นในพันธสัญญาใหม่ สิ่งที่เกิดขึ้นในฝ่ายเนื้อหนังในพันธสัญญาเก่าจะต้องเกิดขึ้นใหม่อีกครั้งในฝ่ายวิญญาณในพันธสัญญาใหม่

Clean and UNCLEAN animals

สัตว์สะอาดและไม่สะอาด (เลวีนิติบทที่ 11)

There are two very important reasons why THE LORD (through MOSES), gave the people instructions of what animals could be eaten or touched, and considered clean or UNCLEAN. The first reason was that the ingestion of certain types of meats and fowl, and marine life without proper cooking would result in food poisoning. In the case of the pig (swine) and other types of UNCLEAN animals, if those animals were not properly preserved and cooked completely, then the parasites within the meat would cause damage to a person's internal organs and probable death. The other reason was for the prevention of the spreading of disease caused by the bacterial infection present in these animals.

มีเหตุผลสำคัญ 2 ประการที่ว่าทำไมพระเจ้า (ผ่านทางโมเสส) ได้มอบพระบัญญัติให้แก่ประชากรของพระองค์เกี่ยวกับสัตว์ที่กินได้หรือจับต้องได้ซึ่งถือว่าสะอาดหรือไม่สะอาด เหตุผลแรกคือการกินเนื้อสัตว์และสัตว์ปีกบางชนิดและสัตว์น้ำบางชนิดโดยการปรุงอย่างไม่ถูกวิธีอาจทำให้เกิดอาหารเป็นพิษได้ เช่น กรณีของเนื้อหมูและเนื้อสัตว์ที่ไม่สะอาดอื่นๆ หากสัตว์เหล่านั้นไม่ถูกเก็บหรือปรุงให้สุกดีแล้ว จะมีพวกปรสิตข้างในเนื้อซึ่งอาจทำให้ไม่สะบายและเสียชีวิตได้ อีกเหตุผลหนึ่งก็คือเป็นการป้องกันการแพร่ระบาดของโรคที่เกิดจากแบคทีเรียที่เกิดจากสัตว์เหล่านี้

The CHILDREN of ISRAEL spent forty years wandering about in the wilderness and did not have the facilities for the proper preservation and sanitation of their food, nor even for themselves. Any infectious bacteria or viruses would spread amongst them and could kill thousands of people in a very short period of time due to their close living conditions. Without such things as running water, food preservatives, and cool storage for their meat, the people could not eat most of the foods we commonly eat today, due to the rapid deterioration and bacterial growth of those types of food.

บรรดาลูกหลานของอิสราเอลใช้เวลาถึง 40 ปีเร่ร่อนไปในถิ่นทุรกันดารและไม่มีเครื่องมือที่ดีพอในการจัดเตรียมอาหารและถูกวิธีและสะอาดพอ การติดเชื้อแบคทีเรียหรือไวรัสอาจแพร่กระจายไปท่ามกลางพวกเขาและอาจทำให้คนตายเป็นพันๆคนในเวลาอันสั้นได้ ยิ่งไม่มีแหล่งน้ำสะอาดที่ไหลผ่าน การเก็บอาหาร และที่เย็นๆสำหรับเก็บอาหาร ประชาชนจึงไม่สามารถกินอาหารหลายชนิดได้ดังที่พวกเรากินได้ในทุกวันนี้ เนื่องจากการบูดที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและแบคทีเรียที่เติบโตขึ้นในอาหารชนิดดังกล่าวเหล่านั้น

Because these people were very stubborn and only FEARED sinning against GOD, GOD had to forbid them to eat certain animals. GOD told the people that these animals were unclean and forbidden to eat, otherwise they would have eaten them and died. These STATUTES given to them by MOSES about the forbidden foods were given to them more so for their own protection against disease, rather than it being a sinful action against GOD.

และเนื่องจากประชากรเหล่านั้นเป็นชาติดื้อรั้นและกลัวเพียงแค่การทำบาปต่อพระเจ้า พระเจ้าจึงจำเป็นต้องห้ามพวกเขาไม่ให้กินอาหารบางชนิดเหล่านั้น พระเจ้าบอกประชากรของพระองค์ว่าสัตว์เหล่านี้ไม่สะอาดและห้ามกิน หากไม่บอกอย่างนั้นพวกเขาจะกินและตายในที่สุด กฎข้อนี้มอบให้ไว้โดยโมเสสเรื่องอาหารที่ห้ามกินนั้นก็เพื่อป้องกันโรคภัยที่อาจเกิดขึ้นได้ ไม่ใช่เป็นเรื่องของการทำบาปต่อพระเจ้า

Diagnosis of Disease, Separation and Quarantine

การวินิจฉัยโรค, การแยกและกักกันโรคติดต่อ

MOSES and the Priests, being protected themselves against disease by GOD, had not only to provide the people with SPIRITUAL and Practical Leadership, but also had to look after the people's health and well being. In chapters 12 through 15 of the Book of Leviticus, GOD teaches MOSES how to diagnose and safeguard against the spread of leprosy throughout the camp.

โมเสสและปุโรหิตผู้ซึ่งได้รับการปกป้องจากโรคภัยไขเจ็บต่างๆโดยพระเจ้า นั้นไม่เพียงแต่ต้องทำหน้าที่เป็นผู้นำทางจิตวิญญาณและการประพฤติตัวเป็นแบบอย่างเท่านั้น แต่พวกเขายังต้องดูแลสุขภาพของประชากรให้มีความเป็นอยู่ที่ดีด้วย ในบทที่ 12 - 15 ของพระธรรมเลวีนิติ พระเจ้าได้สอนโมเสสในการวินิจฉัยโรคและการป้องกันการแพร่ระบาดของโรคเรื้อนที่เกิดขึ้นในค่ายอีกด้วย

In these chapters GOD explains to MOSES how to recognize the difference between skin irritations and the early warning signs of leprosy. HE also teaches MOSES how to quarantine the people to prevent the spreading of these diseases and how to contain and disinfect contaminated areas. GOD identifies disease in the same manner that HE identifies SIN. Disease is a corruption of the flesh, and SIN is a CORRUPTION of THE SPIRIT.

พระธรรมตอนนี้พระเจ้าได้อธิบายโมเสสถึงวิธีการจำความแตกต่างระหว่างผิวระคายเคืองชนิดต่างๆและสัญญาณเตือนระยะเริ่มแรกของโรคเรื้อน พระองค์ยังได้สอนโมเสสถึงวิธีการกักกันคนที่เป็นโรคนี้ออกไปเพื่อป้องกันการแพร่กระจายของเชื้อและการยับยั้งและฆ่าเชื้อบริเวณที่มีการติดเชื้ออีกด้วย พระเจ้าจัดว่าโรคภัยไขเจ็บนั้นก็เหมือนกับความบาป โรคภัยคือการเสื่อมลงในฝ่ายเนื้อหนัง ส่วนความบาปคือการเสื่อมลงในฝ่ายวิญญาณ

JESUS was never sick from any kind of illness in his entire life upon the earth because HE was free from SIN. Disease is a result of SIN, and GOD will not allow anyone with a disease near to HIM, as HE will also not allow anyone with SIN near to HIM. Any of the CONGREGATION of the CHILDREN of ISRAEL who had any sort of illness were considered UNCLEAN, and could not come amidst the CONGREGATION for certain periods of time. These periods of time varied depending on the particular illness.

พระเยซูไม่เคยป่วยเป็นโรคอะไรเลยตลอดชีวิตที่อยู่บนโลกนี้เพราะว่าพระองค์ปราศจากบาป โรคภัยไข้เจ็บเป็นผลมาจากความบาป และพระเจ้าจะไม่อนุญาตให้ใครก็ตามที่มีโรคเข้าใกล้พระองค์ เหมือนกับที่พระองค์ไม่อนุญาตให้ผู้ที่มีบาปเข้าใกล้พระองค์ ผู้ที่มาร่วมชุมนุมรวมตัวกันของบรรดาลูกหลานอิสราเอลและเป็นโรคไม่ว่าจะโรคอะไรก็ตามจะถูกถือว่าไม่บริสุทธิ์ และไม่สามารถเข้าร่วมการชุมนุมได้เป็นระยะเวลาตามที่กำหนด ระเวลาที่ว่านั้นยาวนานขึ้นอยู่กับชนิดของโรคภัยที่ป่วย

Laws Regarding Sexuality

กฎหมายต่างๆเกี่ยวกับเรื่องเพศ

THE LORD has specific LAWS governing one's sexual behavior. These are clearly WRITTEN in chapter 18 of the Book of Leviticus. As we have discussed earlier in this BOOK, the "UNCOVERING of ANOTHER PERSON'S NAKEDNESS", is an act of having a sexual activity with a person who has been dedicated or is related to another family member through kinship or marriage. THE LORD is quite clear on these MORAL STANDARDS. GOD forbids anyone should have any sexual activity with a woman during her female cycle. HE also forbids anyone to have any homosexual relationships, as either of these ACTS are considered IMMORAL and is an ABOMINATION unto GOD!

พระเจ้ามีกฎพิเศษในการปกครองดูแลพฤติกรรมทางเพศของเราด้วย ซึ่งสิ่งเหล่านี้ถูกเขียนไว้อย่างชัดเจนในบทที่ 18 ของพระธรรมเลวีนิติ ดังที่เราได้เคยพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ไปแล้วในเรื่องเกี่ยวกับ “การเห็นการเปลือยกายของผู้อื่น” ซึ่งหมายถึงพฤติกรรมการมีเพศสัมพันธ์กับผู้ที่เป็นสมาชิกครอบครัวอื่นไม่ว่าจะเป็นญาติหรือทางการแต่งงาน พระเจ้าค่อนข้างชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องศีลธรรม พระเจ้าห้ามไม่ให้ใครก็ตามมีเพศสัมพันธ์กับหญิงที่กำลังมีประจำเดือน พระองค์ยังได้ห้ามไม่ให้มีการรักร่วมเพศอีกด้วย เนื่องจากสิ่งเหล่านี้เป็นพฤติกรรมที่ผิดศีลธรรมและถือเป็นสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียนแก่พระเจ้า

The woman's female cycle is a blood cleansing period prior to ovulation and during that period of time, the woman is considered to be UNCLEAN as she is disposing of her bodily wastes. Homosexual relationships are a fleshly sexual act and not an act of love! The ACT of HOMOSEXUAL behavior is an ACT AGAINST THE LORD'S making of MAN and WOMAN exclusively for each other!

รอบเดือนของผู้หญิงเป็นการทำความสะอาดเลือดในช่องก่อนตกไข่และระหว่างช่วงเวลานั้นจะถือว่าหญิงนั้นไม่สะอาดเนื่องจากเป็นช่วงที่มีการขับของเสียออกจากร่างกาย ความสัมพันธ์แบบรักร่วมเพศก็ถือเป็นพฤติกรรมที่ตอบสนองความต้องการทางเพศไม่ใช่พฤติกรรมที่มาจากความรัก พฤติกรรมของพวกรักร่วมเพศถือว่าเป็นการกระทำที่ต่อต้านการทรงสร้างชายและหญิงมาคู่กันของพระเจ้า

The Devil HATES the woman, for it was because of her that he fell from HEAVEN. One must remember that the Devil, Lucifer, is himself a homosexual and wants all his following to be just like him! The following Scripture will verify that the Devil is a HOMOSEXUAL as the Scripture speaks to his description!

มารเกลียดเพศหญิง เนื่องจากเป็นเพราะหญิงมันถึงตกจากสวรรค์ เราต้องจำไว้ว่ามารซาตาน (ลูซิเฟอร์) นั้นเป็นพวกรักร่วมเพศและต้องการให้ผู้ที่ติดตามมันเป็นเหมือนมัน พระวจนะข้อถัดมาแสดงให้เห็นว่ามารซาตานนั้นเป็นพวกรักร่วมเพศดังที่บรรยายไว้

Daniel 11 :37 Neither shall he regard the GOD of his fathers, nor the desire of women, nor regard any god: for he shall magnify himself above all. 

ดาเนียล 11:37 เขาจะไม่เชื่อฟังพระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของเขา หรือเชื่อฟัง(มีปรารถนาต่อ)ผู้หญิงมาเป็นที่รัก เขาจะไม่เชื่อพระ(เจ้า)องค์ใดๆเลย เพราะเขาจะพองตัวเองเหนือทุกสิ่งทุกอย่าง

A sexual desire without the ingredient of LOVE is a physical LUST and not a SPIRITUAL DESIRE and is driven purely by the flesh. This does not mean that two persons being of the opposite sex should not be sexually attracted to one another. This ACT should be an expression of LOVE of one towards the other, and that also those two people should still have the desire to be together after the sexual act has occurred.

ความต้องการทางเพศที่ปราศจากความรักแล้วก็เป็นเพียงแค่กิเลสตัณหาของร่างกายและไม่ใช่ความต้องการทางฝ่ายวิญญาณและมันถูกขับเคลื่อนโดยเนื้อหนังอย่างเดียว นี่ไม่ได้หมายความว่าชายและหญิงไม่สามารถมีความรู้สึกต่อกันได้ แต่ควรจะเป็นการกระทำที่มาจากความรักที่คนสองคนมีต่อกันและคนสองคนนั้นจะต้องมีความต้องการที่จะอยู่ด้วยกันหลังจากมีเพศสัมพันธ์แล้ว

THE LORD in Leviticus advises MOSES on these MORAL VALUES and STANDARDS because HE KNOWS that the CHILDREN of ISRAEL will soon be entering into the land of Canaan where all of these forbidden acts are performed routinely. The people that lived in the land of Canaan were continually offering sacrifices to devils and sacrificing their own children in unholy religious ceremonies. THE LORD WARNS MOSES against these immoral acts and also WARNS that if the CHILDREN of ISRAEL were to participate in this type of behavior, THEY WOULD BE CUT OFF FROM ISRAEL!

ในพระธรรมเลวีนิติพระเจ้าได้แนะนำโมเสสเกี่ยวกับคุณค่าทางศีลธรรมและจริยธรรมเนื่องจากพระองค์ทรงทราบดีว่าลูกหลานอิสราเอลอีกไม่ช้าก็จะเข้าสู่ดินแดนคานาอันซึ่งเต็มไปด้วยพฤติกรรมต้องห้ามและทำกันเป็นปรกตินิสัย ประชากรที่อาศัยอยู่ในดินแดนคานาอันบูชามารซาตานและถวายบุตรของตนให้เป็นเครื่องถวายบูชาซึ่งเป็นพิธีกรรมทางศาสนาที่ไม่บริสุทธิ์ พระเจ้าได้เตือนโมเสสในเรื่องพฤติกรรมที่ไร้ศีลธรรมเหล่านี้และยังได้เตือนว่าหากลูกหลานของอิสราเอลเข้าไปมีส่วนร่วมกับพฤติกรรมเหล่านี้ พวกเขาจะถูกตัดออกจากชนชาติอิสราเอลทันที

Leviticus 18:30 Therefore shall ye keep mine ordinance, that ye commit not anyone of these ABOMINABLE CUSTOMS, which were committed before you, and that ye DEFILE not yourselves therein: I AM THE LORD your GOD. 

เลวีนิติ 18:30 เพราะฉะนั้นเจ้าทั้งหลายจงรักษากฎของเรา เจ้าอย่าประพฤติตามธรรมเนียมอันน่าสะอิดสะเอียนเหล่านี้ ซึ่งเขาประพฤติกันมาก่อนเจ้า และอย่าทำตัวเจ้าให้เป็นมลทินด้วยสิ่งเหล่านี้ เราคือพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเจ้า”

Laws regarding personal behavior 

กฎระเบียบเกี่ยวกับพฤติกรรมส่วนตัว

THE LORD instructs MOSES that once the people settle into the land and they have planted their crops that they should not mingle the various types of seed. HE also TELLS MOSES that they should also leave some of the fruit and the vegetables in the field after their initial picking of their crops for the poor, for the stranger, and for the fatherless.

พระเจ้าได้สั่งโมเสสว่าเมื่อเดินทางเข้าสู่ดินแดนนั้นแล้วและพวกเขาได้ปลูกพืชแล้ว ห้ามผสมพันธุ์พื้นข้ามสายพันธุ์เป็นอันขาด (GMO ในปัจจุบัน) พระองค์ยังได้บอกโมเสสว่าพวกเขาควรจะทิ้งพืชผลบางส่วนที่เหลือจากการเก็บเกี่ยวทิ้งไว้เพื่อคนยากคน คนแปลกหน้า และสำหรับผู้กำพร้าพ่อ

GOD further INSTRUCTS MOSES that the CHILDREN of ISRAEL should not lie to one another, or deal falsely, nor rob each other, nor cheat anyone out of their wages, and that they should fairly measure all that is either to be sold or to be bought. They also should not crossbreed any of their animals, nor make any garments from linen mingled with wool. GOD also tells MOSES when a tree that bears fruit is planted that the fruit of it should not be gathered or eaten for the first three years, but it should rather be left on the vine. THE LORD tells MOSES that the CHILDREN of ISRAEL should love their neighbor as they love themselves (just as JESUS had said to HIS Disciples), and that any stranger that lives among them should be treated like a family member.

พระเจ้ายังได้สั่งโมเสสว่าบุตรหลานอิสราเอลจะต้องไม่โกหกต่อกันและกัน หรือเกี่ยวข้องกับการหลอกลวง หรือปล้นโขมยกันและกัน หรือโกงค่าจ้างจากใครก็ตามและพวกเขาควรจะใช้ตราชั่งที่เที่ยงตรงในการทำการค้าขาย พวกเขายังห้ามผสมพันธุ์สัตว์ข้ามพันธุ์กันหรือห้ามทอเสื้อผ้าจากที่ผสมระหว่างผ้าลินินกับขนสัตว์ พระเจ้ายังได้บอกโมเสสว่าเมื่อต้นไม้ที่ปลูกออกผลแล้วไม่ควรเก็บผลกินในช่วง 3 ปีแรก แต่ควรจะเก็บไว้เพื่อทำไวน์ พระเจ้าได้บอกโมเสสว่าลูกหลานอิสราเอลควรจะรักเพื่อนบ้านเหมือนรักตนเอง (เช่นเดียวกันกับที่พระเยซูได้สอนเหล่าสาวก) และคนแปลกหน้าที่อาศัยอยู่กับเขาควรได้รับการปฏิบัติเช่นเดียวกับเป็นคนในครอบครัว

THE LORD also WARNS MOSES against the CHILDREN of ISRAEL having any dealings whatsoever with witches or wizards, with those that have familiar spirits (those who talk to the dead), or enchanters, or astrologers, or evil worshippers. THE LORD further instructs MOSES to tell the people about their sexual behavior and how it should be governed. And, also, how the CHILDREN of ISRAEL should not have any sexual encounters between fathers and daughters, brothers and sisters, mothers and sons, or man with man or woman with woman, or mankind with any animal of any sort.

พระเจ้ายังได้เตือนโมเสสเกี่ยวกับลูกหลานอิสราเอลเรื่องพฤติกรรมที่ไปข้องเกี่ยวกับพ่อหมดหมอผีอีกหรือคนที่มีวิญญาณในลักษณะเช่นนี้ (คือผู้ที่สามารถพูดกับคนตายได้) หรือผู้วิเศษ/หมอเสน่ห์ หรือนักโหราศาสตร์ หรือผู้ที่บูชามารซาตาน พระเจ้ายังได้สั่งโมเสสให้บอกประชากรเกี่ยวกับพฤติกรรมทางเพศรวมไปถึงการควบคุมมันด้วย และยังได้บอกลูกหลานอิสราเอลว่าไม่ควรมีเพศสัมพันธ์ระหว่างพ่อและลูกสาว, พี่/น้อง ชายหญิง, แม่กับลูกชาย, หรือชายกับชาย หรือหญิงกับหญิง หรือมนุษย์กับสัตว์ชนิดใดๆก็ตามอีกด้วย

The penalties for anyone committing one of these acts was that they were to be stoned to death . HOWEVER THESE PENALTIES NO LONGER APPLY BECAUSE JESUS CHRIST abolished capital punishment! So even though these acts are still against GOD'S STATUTES and PRECEPTS for ALL of MANKIND, the penalties for committing these acts or for that matter even the breaking of any of GOD'S LAWS, are no longer punishable by death. THEREFOR, by the AUTHORITY of JESUS CHRIST, CAPITAL PUNISHMENT WAS ABOLISHED and man does not have the right to take another persons LIFE, other than in self-defense, or in an act of war, or by accident, or by unintentional negligence. This can be CONFIRMED through the Scriptures of the GOSPELS of JESUS CHRIST.

บทลงโทษสำหรับใครก็ตามที่ทำผิดบาปไม่ว่าจะชนิดใดในเรื่องเพศนี้จะต้องถูกหินขว้างถึงตาย อย่างไรก็ตามบทลงโทษนี้ไม่ใช้แล้วเพราะว่าพระเยซูคริสต์ได้ล้มเลิกโทษที่ทำให้ถึงตายไปแล้ว ดังนั้นแม่ว่าการกระทำเช่นนี้จะยังเป็นการกระทำต่อต้านพระบัญญัติของพระเจ้าและธรรมะของมวลมนุษยชาติ แต่โทษของการทำบาปในเรื่องนี้หรือบาปในเรื่องอื่นๆที่เป็นการต่อต้านพระบัญญัติของพระเจ้าก็จะไม่ถูกทำโทษให้ถึงตาย ดังนั้นโดยสิทธิอำนาจของพระเยซูคริสต์การทำโทษโดยสังคมเช่นนี้จึงถูกยกเลิกไปและมนุษย์ไม่มีสิทธิฆ่าผู้อื่นนอกเหนือจากการป้องกันตัว หรือในการสงคราม หรือโดยอุบัติเหตุ หรือโดยไม่ตั้งใจเท่านั้น เรื่องนี้สามารถยืนยันได้จากพระวจนะในพระกิตติคุณของพระเยซูคริสต์

In Chapter 8, of the GOSPEL of John: A woman, who was caught in the act of ADULTERY (which was a crime punishable by death), was brought before JESUS. The Pharisees in an act to trick JESUS thought to put HIM into a "NO WIN SCENARIO". The Jews at that time were not allowed by Roman Law to put anyone to death. However, by the LAW given by MOSES, ADULTERY was a crime that was punishable by death. When JESUS was asked what should be done with the woman that was caught in the act of ADULTERY, if HE were to say "stone her", then HE would be breaking the Roman Law. If he were to say "free her", then HE wasn't abiding by MOSES' LAW. But what JESUS SAID WAS, "HE THAT IS WITHOUT SIN AMONG YOU, LET HIM FIRST CAST A STONE AT HER". 

ในบทที่ 8 ของพระกิตติคุณยอห์น มีหญิงผู้หนึ่งที่ถูกจับว่าได้ทำผิดประเวณี (ซึ่งเป็นความผิดที่มีบทลงโทษถึงชีวิต) ได้ถูกนำตัวไปอยู่ต่อหน้าพระเยซู พวกฟาริสีที่พยายามออกอุบายให้พระเยซูเข้าสู่สถานการณ์ที่ยากลำบาก “ยังไงก็แพ้” ชาวยิวในสมัยนั้นซึ่งอยู่ภายใต้กฎหมายโรมันไม่ได้รับอนุญาตให้ฆ่าคนตาย แต่อย่างไรก็ตาม จากกฎที่ให้ไว้โดยโมเสส ความผิดชนิดนี้จะต้องถูกลงโทษจนถึงชีวิต เมื่อพระเยซูถูกถามว่าควรจะจัดการกับหญิงคนนี้อย่างไรที่ทำผิดฐานล่วงประเวณี หากพระองค์ตอบว่า “ให้ใช้หินขว้างเธอ” พระองค์ก็จะทำผิดกฎของโรมัน แต่หากพระองค์ตอบว่า “ให้ปล่อยเธอไป” พระองค์ก็จะถือว่าไม่รักษากฎบัญญัติของโมเสส แต่สิ่งที่พระเยซูคริสต์ตรัสตอบก็คือ “ใครก็ตามที่ไม่เคยทำบาปท่ามกลางพวกท่าน ให้เขาคนนั้นขว้างหินเธอ”

After JESUS SPOKE these WORDS they all through their own guilt left one by one until there was only JESUS and the ADULTERESS left there. What JESUS was demonstrating in the Scripture, is that no man is worthy to condemn another to death. If a person should be accused of breaking one of either GOD'S LAWS or man's laws then that person should be justly tried for the crime.

หลังจากที่พระเยซูตรัสถ้อยคำเหล่านั้นออกมาแล้วพวกเขาทั้งหมดก็รู้สึกสำนึกความผิดบาปของตนเองแล้วก็ค่อยๆเดินจากไปทีละคนจนเหลือเพียงแค่พระเยซูและหญิงล่วงประเวณีคนนั้นสองคน สิ่งที่พระเยซูกำลังพิสูจน์ให้เห็นในพระธรรมตอนนี้คือไม่มีมนุษย์คนไหนที่มีค่าพอที่จะเอาชีวิตใครอีกคนให้ถึงตาย หากใครก็ตามที่สมควรจะถูกเอาโทษเนื่องจากทำผิดกฎของพระเจ้าหรือกฎของมนุษย์ก็ให้คนคนนั้นได้พิสูจน์ความจริงอย่างเป็นธรรม

If they are found guilty and convicted of the crime they should be imprisoned and put into hard labor, for as many days as the crime may warrant, even up to the balance of that person's life. But those in conviction of that person must REMEMBER that it was GOD that gave that person their life and that only HE MAY TAKE IT FROM THEM! Imprisonment and hard labor will give that person MANY HOURS to consider the crime that they committed and also a chance to REPENT for that crime.

แต่หากพิสูจน์แล้วว่าคนเหล่านั้นทำผิดจริงก็ให้ขังพวกเขาไว้และให้ทำงานหนักหลายวันตามแต่ชนิดของความผิด แม้ว่าบางคนอาจจะต้องทำงานหนักไปตลอดชีวิตก็ได้ แต่นักโทษทุกคนจะต้องจำไว้ให้ขึ้นใจว่าพระเจ้าเท่านั้นคือผู้ประทานชีิวิตให้พวกเขาและจึงเป็นเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่มีสิทธิ์เอาชีวิตไป การถูกจองจำและการทำงานหนักจะทำให้คนเหล่านั้นมีเวลาหลายชั่วโมงในการพิจารณาถึงความผิดบาปที่พวกเขาทำและเป็นโอกาสในการกลับใจจากความบาปนั้น

Until the TIME of JESUS CHRIST it was LIFE for LIFE, eye for eye, and tooth for tooth. But JESUS gave his LIFE willingly for ALL of MANKIND. JESUS PAID THE PRICE FOR ALL CRIME WITH HIS LIFE, even though HE HIMSELF had never committed a CRIME!

ก่อนจะมาถึงสมัยของพระเยซูคริสต์นั้นเป็นช่วงเวลาของ ชีวิตต่อชีวิต, ตาต่อตา, ฟันต่อฟัน แต่พระเยซูได้ประทานชีวิตของพระองค์ให้แก่มนุษย์ทั้งหลายอย่างเต็มใจ พระองค์จ่ายราคาสำหรับความบาปทุกอย่างด้วยชีวิตของพระองค์เอง แม้ว่าพระองค์จะไม่เคยทำบาปมาก่อนเลยก็ตาม

Rules regarding Priesthood and Feasts

กฎระเบียบเกี่ยวกับความเป็นปุโรหิตและวันเทศกาล

The Priests that were allowed to go behind the VEIL had certain rules that they had to comply with before doing so. One of those RULES was that THE LORD would not allow anyone in the Priesthood that had any blemish whatsoever on him to come in behind the VEIL. All of the Priests at that time were of the family of Aaron and THE LORD wanted to make clearly known to MOSES those who could and those who could not come behind the VEIL. This was for their own protection, however, when you READ the specifics in the Book of Leviticus on the rules, they may seem to be a bit odd. The ANGELS assigned to PROTECT THE THRONE of GOD take their responsibilities most seriously. Any ill or maimed, or disfigured, or dwarfed, or gimped, or blind, or deaf, or speechless person, even though GOD LOVES THEM, would be considered by the ANGEL to be a THREAT to THE THRONE of GOD.

ปุโรหิตที่ได้รับอนุญาตเข้าไปด้านหลังผ้าม่านมีกฎข้อบังคับบางข้อที่พวกเขาจะต้องปฏิบัติก่อนที่จะเข้าไป หนึ่งในนั้นคือพระเจ้าไม่อนุญาตให้ใครก็ตามในบรรดาปุโรหิตที่มีมลทินใดๆเข้าไปหลังม่านโดยเด็ดขาด ปุโรหิตทุกคนในช่วงเวลานั้นเป็นคนในตระกูลของอาโรนและพระเจ้าต้องการให้โมเสสแบ่งได้ชัดเจนว่าผู้ใดที่สามารถและผู้ใดที่ไม่สามารถเข้าไปด้านหลังผ้าม่านนั้นได้ ซึ่งสิ่งนี้เป็นการป้องกันพวกเขาด้วยเช่นกัน อย่างไรก็ตามหากคุณอ่านอย่างละเอียดในพระธรรมเลวีนิติเกี่ยวกับกฎข้อบังคับนี้จะเห็นว่ามีบางอย่างแปลกๆ คือ ฑูตสวรรค์ที่ถูกมอบหมายให้ปกป้องพระบัลลังก์พระเจ้านั้นทำหน้าที่ของตนอย่างจริงจัง ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นอาการเจ็บป่วยหรือความพิการ หรือการผิดรูปผิดร่าง หรือการตาบอด หรือหูหนวก หรือเป็นใบ้ แม้ว่าพระเจ้าจะรักเขาเหล่านั้นแต่สำหรับฑูตสวรรค์แล้วจะถือว่าเป็นถัยคุกคามต่อพระบัลลังก์พระเจ้า

These varying defects are viewed to be unholy in the same manner as SIN and when identified by the ANGEL as being in the PRESENCE of GOD, persons with those defects would be immediately CONSUMED by FIRE for PURIFICATION purposes. THE HOLY cannot be commingled with the unholy, even for a moment! This is why GOD gave you JESUS CHRIST, so that man even being imperfect could be commingled with HIM through JESUS who is the PERFECT MAN, THE LAMB without blemish!

ความบกพร่องเหล่านี้จะถูกมองว่าเป็นสิ่งไม่บริสุทธิ์หรืออีกนัยหนึ่งคือถือว่าเป็นความบาป และเมื่อฑูตสวรรค์ที่อยู่ต่อหน้าพระบัลลังก์พระเจ้าสังเกตุได้แล้ว คนเหล่านั้นที่มีความบกพร่องดังกล่าวจะถูกเผาด้วยไฟทันทีเพื่อเป็นการรักษาความบริสุทธิ์ต่อหน้าพระบัลลังก์พระเจ้า สิ่งที่บริสุทธิ์ไม่สามารถเข้าร่วมกับสิ่งที่ไม่บริสุทธิ์ได้ ไม่แม้แต่วินาทีเดียว นี่เองเป็นเหตุที่ว่าทำไมพระเจ้าจึงประทานพระเยซูคริสต์แก่เรา เพื่อที่มนุษย์ผู้ซึ่งไม่สมบูรณ์จะสามารถเข้าเฝ้าพระองค์ได้ผ่านทางพระเยซูคริสต์ผู้ซึ่งเป็นมนุษย์ที่บริสุทธิ์ เป็นแกะที่ไร้ซึ่งตำหนิ

The Book of Leviticus also covers other rules as well as the aforementioned. The Priests who came BEHIND the VEIL could not come near to any dead persons except under certain conditions due to the Priest's relationship with the deceased. However, even then the Priests were considered to be unclean for a specified time and had a time period and a methodology for PURIFICATION prior to them coming behind THE VEIL. The HIGH PRIEST (Aaron) could never go near to a dead body even if it was his own mother or father.

พระธรรมเลวีนิติยังได้พูดถึงกฎอื่นๆดังที่เคยกล่าวไว้ก่อนหน้านี้ด้วย ปุโรหิตผู้ซึ่งเข้าไปยังหลังผ้าม่านไม่สามารถเข้าใกล้คนตายยกเว้นว่าผู้ที่ตายนั้นมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับปุโรหิตท่านนั้น อย่างไรก็ตามปุโรหิตจะถือว่าไม่บริสุทธิ์ในบางเวลาและจะมีช่วงเวลาที่ต้องทำเพื่อเป็นการชำระตนเองให้สะอาดก่อนหน้าที่จะเข้าสู่หลังผ้าม่าน แต่ปุโรหิตชั้นสูง (อาโรน) ไม่สามารถเข้าใกล้ยังร่างคนตายได้แม้ว่าคนคนนั้นจะเป็นมารดาหรือบิดาของท่านก็ตาม

The Priests were also forbidden to marry outside of virginity, or outside of the LINEAGE of the Tribe of Levi. The Levite PEDIGREE had to remain INTACT and any marriage outside of the Levites would cause that person to be removed from the Priesthood. Any VIOLATIONS of these RULES for a person coming behind the VEIL would result in their immediate death by consummation with FIRE.

ปุโรหิตถูกห้ามไม่ให้แต่งงานกับหญิงที่ไม่ใช่หญิงพรหมจารีย์ หรือหญิงที่ไม่ได้มาจากเชื้อสายเผ่าเลวี เชื้อสายของเผ่าเลวีจะต้องไม่ผสมกับเผ่าอื่น และหากมีการแต่งงานข้ามเผ่าคนคนนั้นก็ต้องถูกออกจากการเป็นปุโรหิต การละเมิดกฎนี้สำหรับปุโรหิตผู้ที่ต้องเข้าไปข้างหลังม่านนั้นจะมีผลให้เขาถูกไฟเผาถึงชีวิต

In Chapter 10 of the Book of Leviticus it tells of how Aaron's two sons, Na-dab and A-bi'-hu who had been drinking wine and went BEHIND the VEIL, were consumed by FIRE! This was for their offering of strange incense in their censors while they were behind the VEIL. After that incident, GOD forbade the Priests to drink either wine or strong drink prior to them coming unto HIM.

ในบทที่ 10 ของพระธรรมเลวีนิติก็ได้กล่าวถึงบุตรชายท้ังสองของอาโรน นาดับและอาบีฮูผู้ซึ่งเมาเหล้าองุ่นแล้วเข้าไปยังข้างหลังม่านจนถูกเผาด้วยไฟ เหตุการณ์เกิดขึ้นขณะที่พวกเขาถวายเครื่องเผาบูชาที่ผิดปรกติไปจากเดิมขณะที่พวกเขาอยู่หลังผ้าม่าน จากเหตุการณ์นั้น พระเจ้าได้ห้ามไม่ให้ปุโรหิตดื่มไวน์หรือเครื่องมึนเมาใดๆก่อนหน้าที่จะเข้าเฝ้าพระองค์

The Feasts and the Sabbaths

วันฉลองเทศกาลและวันสะบาโต

The feasts and SABBATHS that THE LORD said that all generations must observe are compiled in the following list. These days of feasts and SABBATHS always begin at sundown (even) on the day before, and end at sundown (even) on the final day.

เทศกาลและวันสะบาโตที่พระเจ้าได้ตรัสให้คนทุกชั่วอายุคนต้องทำตามอยู่ในลิสต์ด้านล่างนี้ เทศกาลงานฉลองและวันสะบาโตนั้นมักจะเริ่มต้นเมื่อดวงอาทิตย์ตก (ตอนเย็น) ในวันก่อนหน้านั้นและสิ้นสุดในตอนเย็นของวันสุดท้าย

1. The SEVENTH day SABBATH (To be observed each and every week)
วันที่ 7 เป็นวันสะบาโต (ต้องปฎิบัติในทุกๆสัปดาห์)

2. The feast of WEEKS (SEVEN weeks after the gathering of the HARVEST)
วันฉลองเทศกาลของสัปดาห์ (7 สัปดาห์หลังจากการเก็บเกี่ยว)

3. The FEAST of the PASSOVER (The 14th day of April) 
วันฉลองเทศกาลของวันปัสกา (วันที่ 14 เมษายน)

4. The FEAST of unleavened bread (The 15th day through the 21 st day of April)
วันฉลองเทศกาลขนมปังไร้เชื้อ (วันที่ 15 ถึง 21 เมษายน)

5. The DAY of TRUMPETS (The 1st day of October)
วันฉลองเทศกาลเสียงแตร(วันที่ 1 ตุลาคม)

6. The day of ATONEMENT (the 10th day of October) (Yom Kippur)
วันชำระชดเชยและกลับใจจากบาป (เลวีนิติ 16:29,23:27) (วันที่ 10 ตุลาคม)

7. The FEAST of the TABERNACLES (The 15th day through the 21 st day of October)
วันฉลองเทศกาลอยู่เพิงของพลับพลาของพระเจ้า (วันที่ 15 – 21 ตุลาคม)

Even though only the Jewish Faith recognizes these days as HOLY DAYS, all those who are chosen to enter into GOD'S REST (THE MILLENNIUM) will observe THESE HOLY DAYS in THE MILLENNIUM!

แม้ว่าผู้ที่เชื่อในศาสนายิวจะเป็นกลุ่มเดียวเท่านั้นในปัจจุบันที่ยังคงฉลองวันเหล่านี้อยู่ แต่ทุกคนที่ถูกเลือกให้เข้าสู่ความสงบในพระเจ้า (ยุคพันปี) จะได้เข้าร่วมเทศกาลศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้ในยุคพันปีด้วยเช่นกัน

Jubilee

การฉลองครบรอบ

THE LORD told MOSES while he was yet on Mount Sinai that when the people come into the Promised Land, HE was going to allow them for the first six years to plant and harvest their crops. However, on the SEVENTH YEAR the land that had been planted previously should receive rest. GOD furthermore tells MOSES that this practice should continue throughout all of the Children of ISRAEL'S generations. The SEVENTH YEAR would then be declared a SABBATH YEAR and HALLOWED, and whatever the land had produced on it's own (without re-seeding or cultivation) on the SEVENTH YEAR could then be freely eaten by ALL.

พระเจ้าตรัสบอกโมเสสขณะที่เขายังอยู่บนภูเขาซีนายว่าเมื่อประชากรทั้งหมดเข้าสู่ดินแดนแห่งพระสัญญาแล้ว พระองค์จะอนุญาตให้พวกเขาทำการเพาะปลูกในระยะเวลา 6 ปีแรกและเก็บเกี่ยวธัญญาหารไว้ อย่างไรก็ตาม ในปีที่ 7 ให้พักพื้นดินที่ทำการเพาะปลูกไว้ พระเจ้ายังได้สั่งโมเสสต่ออีกว่าวิธีปฏิบัตินี้จะต้องทำติดต่อกันไปตลอดชั่วลูกชั่วหลานของชาวอิสราเอล ปีที่ 7 จะถูกเรียกว่าเป็นปีสะบาโตและปีศักดิ์สิทธิ์ และหากแผ่นดินให้ผลผลิตใดๆออกมาก็ตาม (แม้ว่าจะไม่ได้ผ่านการเพาะปลูกหรือการพรวนดิน) ในระหว่างปีที่ 7 นั้นก็ให้ทุกคนสามารถเก็บกินได้

However, that which had grown on its own during the SEVENTH YEAR, could not be gathered nor stored or sold. Any person who lived on the land or had worked the land could during the SABBATH YEAR come and take what they needed for food without being charged for it by the Landlord. THE LORD also said that HE would BLESS the sixth year's harvest and it would produce enough food to feed them for THREE YEARS. The excess of that sixth year's harvest was to be laid up in their storehouses for the coming year of rest when they could neither plant nor harvest.

อย่างไรก็ตาม อะไรก็ตามที่เติบโตขึ้นเองระหว่างปีที่ 7 นั้นจะไม่สามารถเก็บหรือขายต่อได้ ใครก็ตามที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินนั้นหรือเคยทำงานในแผ่นดินนั้นสามารถกลับมาในปีที่ 7 เพื่อเก็บเอาผลผลิตที่เกิดขึ้นกลับไปได้โดยไม่ต้องเสียเงินให้กับเจ้าของที่ พระเจ้ายังได้ตรัสอีกว่าพระองค์จะอวยพรปีที่ 6 ของการเก็บเกี่ยวและจะมีผลผลิตมากพอสำหรับเป็นอาหารได้อีก 3 ปีเลยทีเดียว อาหารที่เหลือจากปีที่ 6 จะถูกเก็บไว้ในโกดังสำหรับปีแห่งการพักผ่อนในช่วงที่พวกเขาไม่ได้หว่านพืชหรือเก็บเกี่ยว

THE LORD also tells MOSES that when SEVEN SABBATHS of YEARS (49 years) had past, that on the 10th day of the SEVENTH MONTH (October 10 th The Day of Atonement") They were to SOUND the TRUMPET, and HALLOW the 50th year, and proclaim it to be the year of JUBILEE. 

พระเจ้ายังได้บอกโมเสสว่าเมื่อถึงปีสะบาโตในปีที่ 49 ผ่านไป ในวันที่ 10 ของเดือนที่ 7 (วันที่ 10 ตุลาคม) จะเป็นวันที่พวกเขาเป่าแตรและเฉลิมฉลองวันครอบรอบ 50 ปีและประกาศปีแห่งการเฉลิมฉลอง

Up until the year of JUBILEE anything that had belonged originally to a family and was sold for whatsoever reason to another individual, the original owner would have the right to buy it back. If that person could not afford to buy it back prior to JUBILEE, then one of his next to kin could do so for him with the price of REDEMPTION declining in accordance with the amount of years that the new owner had the use of the land. However, in the YEAR of JUBILEE the land would automatically be returned to its original owner.

ก่อนที่จะถึงปีแห่งการฉลองครบ 50 ปี อะไรก็ตามที่เป็นของครอบครัวและถูกขายไปไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดให้แก่ใครก็ตาม เจ้าของมีสิทธิ์ที่จะนำกลับคืนมา หากคนคนนั้นไม่มีกำลังที่จะซื้อกลับคืนก่อนหน้าที่จะถึงเทศกาลเฉลิมฉลอง ญาติลำดับถัดไปสามารถไถ่แทนให้ได้ด้วยราคาที่ลดหลั่นไปตามจำนวนปีที่เจ้าของใหม่ได้ซื้อต่อไปจากเจ้าของเดิม อย่างไรก็ตาม ในปีแห่งการเฉลิมฉลองที่ดินจะต้องถูกมอบคืนให้แก่เจ้าของเดิม

JUBILEE not only applied to the land but it also applied to dwellings and as well to persons who may have been sold as Servants to a landlord. The Servants were also to be released in the YEAR of JUBILEE, if they or a family member prior to JUBILEE had not already redeemed them. This applied only to those servants that chose to leave the Landlord. The Servant could be redeemed with money prior to JUBILEE as was the land at a declining price based on their years of service that they had given against their obligation to the Landlord. This redemption of the Servant could be done by either themselves or by next of kin.

สิ่งที่ทำในเทศกาลปีแห่งการเฉลิมฉลองนี้ไม่เพียงใช้แต่กับที่ดินเท่านั้น แต่ยังใช้กับที่อยู่อาศัยรวมไปถึงทาสที่ถูกขายให้ไปรับใช้เข้าของที่ดินด้วย ในปีแห่งการเฉลิมฉลองคนรับใช้นั้นจะต้องถูกปล่อยตัวกลับไปด้วยหากครอบครัวของเขาไม่ได้ไถ่เขากลับไปก่อนหน้าที่จะถึงปีนั้น ซึ่งมีผลกับคนรับใช้ที่สมัครใจจะทิ้งเจ้าของที่ไปเท่านั้น คนรับใช้นั้นสามารถไถ่ได้ด้วยเงินในช่วงก่อนที่จะถึงปีเฉลิมฉลองเช่นเดียวกับกรณีที่ดินคือในจำนวนเงินที่ลดหลั่นลงมาขึ้นอยู่กับจำนวนปีที่พวกเขารับใช้เจ้านายของเขา การไถ่กลับคืนนี้สามารถทำได้ด้วยตัวคนรับใช้เองหรือญาติลำดับถัดมา

Those who had been sold into service as Servants that were of the CHILDREN of ISRAEL, were to be treated as hired help and paid wages, and could not be treated like slaves. Only the heathen could be put into slavery and bought and sold freely as property, and the YEAR of JUBILEE would therefor not apply to the heathen. Those who were not of the Children of ISRAEL who had been circumcised and WORSHIPPED GOD and lived among them, were to be treated the same as the Children of ISRAEL.

ผู้ที่ถูกขายให้เป็นคนรับใช้ซึ่งเป็นคนอิสราเอลจะถูกปฎิบัติในฐานะผู้รับจ้างและต้องจ่ายค่าจ้าง และไม่สามารถถูกปฎิบัติเฉกเช่นทาสได้ มีเพียงแค่คนนอกศาสนาเท่านั้นที่จะถูกใช้เยี่ยงทาสและถูกซื้อขายเฉกเช่นสินค้า และกฎของปีแห่งการเฉลิมฉลองนี้ก็ไม่ถูกใช้กับคนนอกศาสนาเหล่านี้ด้วย แต่หากใครก็ตามที่แม้ไม่ใช่ลูกหลานอิสราเอลแต่ได้เข้าพิธีสุหนัตเพื่อแสดงถึงการนมัสการพระเจ้าและใช้ชีวิตกับพวกเขาจะถูกปฎิบัติดังว่าเป็นลูกหลานอิสราเอล

THE LORD implemented the STATUTE of JUBILEE to insure that the land would be passed down from generation to generation within its original family ownership. This was done to protect the future generations from loss of their land and their possessions, due to their predecessors squandering or carelessly losing their inheritance. A person outside of the original owner's family could only have use of the land for FIFTY YEARS, with the land eventually returning to the family that GOD had originally given it to.

พระเจ้าได้กำหนดกฎระเบียบแห่งการฉลองครบรอบ 50 ปีไว้เพื่อเป็นที่มั่นใจว่าที่ดินจะถูกส่งผ่านไปยังลูกหลานทุกรุ่นให้แก่ผู้ที่เป็นเจ้าของกรรมสิทธิเดิม กฎนี้มีไว้เพื่อป้องกันการสูญเสียเดินแดนและสิทธิการครอบครองในอนาคตเนื่องจากบรรพบุรุษที่ใช้จ่ายเงินสุรุ่ยสุร่ายทำให้สูญเสียสมบัติไป บุคคลที่ไม่ได้อยู่ในครอบครัวของเจ้าของเดิมจะมีสิทธิใช้ที่ดินนั้นได้เพียงแค่ 50 ปีเท่านั้น แล้วดินเเดนนั้นจะต้องถูกยกคืนให้กับครอบครัวดั้งเดิมที่พระเจ้าได้มอบไว้ให้

NOTE 18: It is important for one to know ALL of THE LAWS, PRECEPTS and STATUTES given in the OLD TESTAMENT because they will still apply both in the MILLENNIUM and as well in HEAVEN. This is also why JESUS said that HE did not come to CHANGE the LAWS, but rather to FULFILL them. GOD USES THIS METHODOLOGY in the DISTRIBUTION and in the GOVERNING of HIS CHILDREN'S INHERITANCE. GOD'S LAWS WILL PREVAIL THROUGHOUT ETERNITY!

หมายเหตุ 18: เป็นเรื่องสำคัญที่ต้องรู้กฎทุกของ คำสอน และระเบียบต่างๆที่มอบไว้ให้ในพันธสัญญาเดิม เพราะกฎเหล่านี้จะยังคงมีผลใช้ทั้งในยุคพันปีและในสวรรค์ นี่เองจึงเป็นเหตุที่ว่าทำไมพระเยซูจึงกล่าวว่าพระองค์ไม่ได้มาเพื่อเปลี่ยนกฎแต่มาเพื่อเติมเต็มต่างหาก พระเจ้าใช้วิธีการนี้ในการจัดสรรและปกครองประชากรของพระองค์ กฎเกณฑ์ของพระเจ้าจะยั่งยืนไปตลอดนิจนิรันดร์